غروب هایم همیشه چقدر دلگیرند
و لحظه هایم تو را هی بهانه می گیرند
دقیقه... ثانیه... ساعت... تمام روز و شبم
در انحنای نگاهت هنوز درگیرند
سکوت یک شب پاییزی و من و باران
و خاطرات تو انگار... نه... نمی میرند
شبیه حادثه از گریه هایم می گذری
شبیه حادثه هایی که دست تقدیرند
و بعد رفتن تو دست های کوچک من
غریب و خسته و غرق بهانه می میرند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: